Zagrożenia dzieli się na trzy grupy:

·        biotyczne (np. szkodliwe owady, grzyby patogeniczne, ssaki roślinożerne),

·        abiotyczne – ekstremalne zjawiska atmosferyczne (np. silne wiatry, śnieg, ulewne deszcze, wysokie i niskie temperatury),

·        antropogeniczne – wywołane przez człowieka (np. pożary, zanieczyszczenia przemysłowe, zaśmiecanie lasu).

Ochrona lasu na terenie nadleśnictwa skupia się głównie na ochronie młodych drzew przed niszczenie i uszkadzaniem (spałowanie, zgryzanie, tratowanie) przez ssaki roślinożerne (jeleń, sarna, żubr). Do głównych sposobów zapobiegania tym szkodom należy grodzenie oraz zabezpieczanie młodych pędów repelentami czyli środkami zniechęcającymi do zgryzania.

Stabilne, wielogatunkowe drzewostany na obszarze nadleśnictwa należą do odpornych na szkody powodowane przez owady.

Szkody mogą być powodowane również przez grzyby patogeniczne. Najłatwiejszym do zaobserwowania tego typu zjawiskiem jest występowanie raków na jodłach. Powstają one na wskutek zaburzenia przyrostu drewna w momencie zalewania pozostałości po tzw. czarcich miotłach, które występują na młodych żywych gałązkach.

Podobnie jak w całej Polsce również na terenie Bieszczadów występuje zjawisko zamierania jesionów wyniosłych. Związane jest to z wieloma czynnikami. Na osłabionych czynnikami abiotycznymi drzewach rozwijają się grzyby i owady.

Tekst Malwina Siwy/Marcin Scelina